به نقل از «ایسنا»

آگاهی از نحوه رفتار با کودکان موجب افزایش اعتماد به نفس آنان می‌شود

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۱۰۳۴۲

ایسنا/خراسان رضوی یک مددکار اجتماعی گفت: زمانی که بدانیم چطور با کودک رفتار کنیم، می‌توانیم دلبستگی ایمن را در کودک تقویت کرده و با جلب اعتماد کودک به خود مشکلات او را کم و اعتماد به نفس او را افزایش دهیم.

طبیه جعفریان ظهر امروز، ۲۶ بهمن، در نشستی با عنوان «قربانیان خاموش؛ کودک آزاری» که در دانشکده حقوق و الهیات دانشگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: کودک‌آزاری علت‌های متعددی دارد؛ از جمله علل آن می‌توان به خانواده و مشکلات آن اشاره کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از علت‌های دیگر فقر است. برخی از خانواده‌ها هستند که در مناطق پایین شهر زندگی می‌کنند و اعتقاد دارند کتک زدن کودک طبیعی است و این فرهنگ جامعه آنان است که باعث این اتفاق می‌شود. یکسری از عوامل دیگر هم وجود دارد که متوجه خود کودک است. برخی از کودکان بیش‌فعال یا معلول هستند. کودکانی که دچار مشکلات مغزی هستند، بیشتر در معرض خشونت قرار دارند.

کودکان خیلی از سوءاستفاده‌ها را عنوان نمی‌کنند

وی خاطرنشان کرد: نظریه‌های زیادی بیانگر این است که آسیب‌هایی که در کودکی به فرد وارد می‌شود، موجب بروز مشکلات روحی و روانی در بزرگسالی مانند پرخاشگری خواهد شد. زمانی که این موارد را بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم ریشه این مشکلات در آسیب‌های دوران کودکی نهفته است. بنابراین همه ما می‌توانیم به یکدیگر کمک کنیم تا بدانیم چطور فرزند خود را پرورش دهیم و چگونه با او رفتار کنیم و ارتباط بگیریم.

جعفریان با بیان اینکه کودک‌آزاری لزوما جسمی نیست، گفت: بی توجهی‌هایی که نسبت به فرزندان می‌شود نیز نوعی کودک آزاری است. کودکان خیلی از سوءاستفاده‌ها را عنوان نمی‌کنند؛ به همین جهت قدرت والدین در برقراری ارتباط خوب با کودکان اهمیت زیادی دارد. مراکز مداخله در بحران، بهزیستی و ۱۲۳‪ یکسری خدمات رایگان به خانواده‌ها ارائه می‌دهند. شهروندان می‌توانند در صورت مواجهه با موارد کودک آزاری این موارد را به ۱۲۳‪ گزارش دهند. به محض برقراری این تماس‌ها همکاران ما فورا در محل حاضر شده و به موضوع رسیدگی خواهند کرد.

این مددکار اجتماعی بیان کرد: از انواع کودک آزاری می‌توان به کودک آزاری جسمی، جنسی، عاطفی، اقتصادی، آموزشی و غفلت نام برد. کودک آزاری آموزشی نیز نوعی از این عارضه است که در مدرسه صورت می‌گیرد. در این حالت کودکان کار هم شامل کودک آزاری اقتصادی می‌شوند.

جعفریان اضافه کرد: مشاهده خشونت و دعوا میان والدین و یا تحقیر کودکان هم نوعی از کودک آزاری عاطفی و روانی است که یکی از بیشترین موارد ثبت شده همین نوع است.

این مددکار اجتماعی ادامه داد: کودک آزاری غفلت به معنای بی‌توجهی نسبت به کودک مانند رها کردن او است. نوعی دیگر از کودک آزاری غفلت پزشکی است؛ به این معنی که کودک بیمار است اما والدین نسبت به درمان کوتاهی می‌کنند. خیلی از والدین تصور می‌کنند که اجازه ندادن به کودک برای تعامل با همسالان کار درستی است؛ در حالی که اینچنین نیست؛ در صورتی که کودکان در چنین شرایطی تحت فشار قرار می‌گیرند. این موارد موجب غفلت بزرگسالان نسبت به کودکان می‌شود.

جعفریان خاطرنشان کرد: وقتی کودک آزاری رخ می‌دهد، عزت نفس کودک کاهش پیدا می‌کند و خودآگاهی شکل نمی‌گیرد و زمانی که مشکلی رخ دهد، کودک نمی‌داند که چه اقدامی باید انجام دهد. ریشه همه این مشکلات این است که کودک آزاری جسمانی یا روانی انجام شده است. باید توجه داشت کودکانی که دچار کودک آزاری می‌شوند، اکثرا به قانون اهمیت نمی‌دهند و شخصیتی ضد اجتماعی پیدا می‌کنند.

وی در خصوص کودکان کار بیان کرد: به طور کلی ۲ نوع کودک کار وجود دارد؛ یک دسته از آن‌ها خانواده‌ای ندارند و برای افراد خاصی کار می‌کنند و یکسری دیگر از این کودکان به دلیل وضعیت نامناسب اقتصادی خانواده خود مشغول به کار می‌شوند. شدت و تعداد کودکان کار در مشهد خیلی کمتر از نقاطی مانند تهران است.

باید چرخه کودک آزاری شکسته شود

این مددکار اجتماعی اظهار کرد: در چنین مواقعی کودک ارتباط و مهارت اجتماعی ضعیفی با اقوام، آشنایان و دیگران خواهد داشت. در واقع ما اگر بخواهیم از بروز مشکلات در دوران کودکی جلوگیری کنیم، باید چرخه کودک آزاری را بشکنیم و بدانیم که فرزندپروری و مهارت زندگی یعنی چه. از جمله پیامدهای کودک‌آزاری می‌توان به ایجاد نقص در هوش کودک نام برد. هوش این کودکان کمتر از کودکان هم‌سن خودشان است و باعث بروز نقایص شناختی در کودک می‌شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی آسيب هاي اجتماعي كودك آزاري مددکار اجتماعی کودک آزاری کودکان کار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۱۰۳۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چند ترفند تربیتی کاربردی برای جلوگیری از لجبازی کودک

بچه‌ها به دلایل مختلفی بدرفتاری می‌کنند، اما شایع‌ترین دلیل آن بی حوصلگی و کسل شدن است. آن‌ها متوجه می‌شوند که رفتارشان تأثیرگذار است، بخصوص اگر بتوانند با استفاده از آن به چیزی که می‌خواهند برسند. گاهی هم میل به قدرت داشتن، دلیل بدرفتاری‌های آن‌ها است، چرا که این روشی است برای کودک تا بتواند تلاش کند و قدرت کنترل خود را اثبات کند. به همین دلیل مهم است که نحوه‌ی صحیح مدیریت این رفتار‌ها را بلد باشید.

به گزارش روزیاتو، راهکار‌هایی که در ادامه از آن‌ها صحبت خواهیم زندگی شما به عنوان پدر و مادر را ساده‌تر خواهند کرد.

۱- با آرامش و خونسردی بیشتری با او برخورد کنید

بچه‌ها اغلب از رفتار والدین خود تقلید می‌کنند، بنابراین باید با آموزش حفظ آرامش و خونسردی به فرزندتان، به رفتار او شکل دهید. اگر زمانی که شروع به جیغ و داد می‌کند، شما هم سرش فریاد بکشید، این رفتار برای عادی و طبیعی خواهد شد. بنابراین، به جای این کار، به او روش دیگری برای مدیریت احساساتش نشان دهید.

۲- به او حق انتخاب دهید تا بتوانید تصمیم بگیرد که دوست دارد چه کاری انجام دهد

حق انتخاب دادن به کودک کمک می‌کند نیاز به قدرت داشتن و کنترل داشتن روی امور خود در او ارضا شود؛ بنابراین مثلاً اگر باید هم اسباب بازی هایش را جمع می‌کرد و هم دندان هایش را مسواک می‌زد، از او بپرسید که دوست دارد اول کدام را انجام دهد.

۳- همیشه تنقلات همراه خود داشته باشید

بدرفتاری کودک بسیاری از اوقات ناشی از گرسنگی او است، بنابراین اگر قرار بود با کودک تان بیرون بروید، با همراه داشتن تنقلات می‌توانید جلوی جیغ و داد کردنش را بگیرید و او را خوش خلق نگه دارید.

۴- او را از پیامد‌های منفی احتمالی کارهایش آگاه کنید

«چون من می‌گویم!» پاسخ خوبی به کودکی نیست که می‌خواهد بداند چرا نباید کاری را انجام دهد. همیشه سعی کنید با فرزندتان صحبت کنید و برایش توضیح دهید که اگر بدرفتاری کند چه اتفاقی ممکن است و چرا نباید برخی کار‌ها را انجام دهد. او را از عواقبی که کارهایش ممکن است داشته باشند آگاه کنید تا بتواند یاد بگیرد و در آینده تصمیمات بهتری برای خود بگیرد.

۵- یک برنامه‌ی روزانه برایش تنظیم کنید و بابت عمل به آن به او جایزه دهید

به فرزندتان کمک کنید که یک برنامه‌ی روزانه‌ی مناسب برای خود داشته باشد، مثلاً ممنوعیت تماشای تلویزیون از یک ساعت مشخص به بعد، کمک به شستن ظرف ها، مسواک زدن و رفتن به رختخواب در ساعتی مشخص؛ و اگر دوست دارید خلاق باشید، می‌توانید برای کل ماه برنامه تنظیم کنید و به فرزندتان بگویید که اگر تمام ماه (یا یک یا ۲ هفته) طبق برنامه عمل کند، می‌تواند به انتخاب خودش جایزه‌ای از شما بگیرد.

۶- تنبیه‌های معقولی برای قانون شکنی هایش تعیین کنید

برای برخی بدرفتاری‌های کودک تان تنبیه‌های معقولی در نظر بگیرید. مثلاً اگر فرزندتان در برابر خوردن سبزیجات مقاومت کرد، به او اجازه‌ی خوردن تنقلات ندهید. یا اگر نمی‌خواست اسباب بازی هایش را جمع کند، اجازه ندهید بقیه‌ی روز را با آن‌ها بازی کند. این شیوه برای کودکانی مناسب است که انجام برخی کار‌ها برایشان دشوار است. با این حال، از تعیین تنبیه‌های نامعقول خودداری کنید. مثلاً اگر نمی‌خواست غذایش را بخورد، او را مجبور به شستن لباس‌ها نکنید.

۷- حواسش را پرت کنید

بچه‌ها گاهی به این دلیل بدرفتاری می‌کنند که احساس بی حوصلگی یا کسل شدن می‌کنند یا کار بهتری برای انجام دادن سراغ ندارند. به همین دلیل، اگر کاری برایش پیدا کنید، بخصوص چیزی که او سرگرم و درگیر کند، حواسش پرت چیز خوبی خواهد شد و دیگر بدرفتاری نخواهد کرد.

۸- از او درباره‌ی نظرش و و راه حل هایش برای مشکلات بپرسید

وقتی فرزندتان شروع به بدرفتاری می‌کند، از او بپرسید که آیا مشکلی دارد یا آیا چیزی اذیتش می‌کند. اگر مشکلی وجود داشت و کودک تان آن را با شما در میان گذاشت، وقت بگذارید و با او درباره‌ی آن صحبت کنید. از فرزندتان بپرسید که نظر و فکری دارد یا به عقیده‌ی او چظور می‌توان آن مشکل را برطرف کرد. اگر پاسخی نداشت، کمی به او کمک کنید، اما یادتان باشد که باید به او این احساس را دهید که این خود اوست که دارد مشکل را حل می‌کند و شما باید حامی و مشوق او باشید.

۹- احساساتش را بپذیرید و سعی کنید به او کمک کنید

به جای اینکه به فرزندتان بگویید بچه‌ی بدی شده یا دارد بدرفتاری می‌کند، می‌توانید به او نشان دهید که او و احساسی که دارد را درک می‌کنید. از آنجایی که احساسات نقش مهمی در رفتار کودک دارند، همیشه پذیرای آن‌ها باشید. مثلاً جمله‌ی ساده‌ای مانند این می‌تواند کمک زیادی به فرزندتان کند: «می فهمم که از اینکه امروز نمی‌توانیم برویم پارک ناراحت هستی، اما هوا خوب نیست».